Brus

(on)breekbare liefde

‘Wat zou ik tegen je zeggen als je me zou begrijpen? Ik weet het niet. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn. Want wat onze band zo sterk maakt is dat we elkaar begrijpen zonder woorden, zonder taal. Ik zie hoe jij je voelt en jij voelt wat ik bedoel.’

De wereld van ernstig meervoudig beperkte mensen is vaak ongezien en onbegrepen. Wie niet beter kijkt, ziet misschien alleen iemand zitten in een rolstoel. Maar je zal verbaasd staan over de levenswijsheid die juist deze mensen bezitten.

Ik was bijna zes jaar toen mijn broertje van tweeëneenhalf ernstig meervoudig beperkt raakte door een zware epilepsieaanval. Ik dacht mijn broertje ‘kwijt’ te zijn, maar er ontstond een diepe band, die mijn leven sterk heeft gevormd.

Om erachter te komen of andere brussen dezelfde ervaring hadden met hun ernstig meervoudig beperkte broer of zus, heb ik voor dit boek de verhalen van twintig brussen verzameld en hun ‘verbondenheid zonder woorden’ vastgelegd op beeld. Ook heeft elke brus een brief geschreven aan hun meervoudig beperkte broer of zus, alsof hij of zij het nu zou kunnen begrijpen.

De verhalen en brieven die je in dit boek leest geven je een inkijk in de levens van mensen met een ernstig meervoudige beperking en hun broers en zussen. Zonder het met woorden te kunnen zeggen vertellen deze mensen hun verhaal aan de personen die dag in dag uit voor ze zorgen en ze lief hebben. Verhalen die maar een ding uitademen; onvoorwaardelijke liefde.